AfrykaGola.pl

Był jednym z tych zawodników senegalskiej kadry, na spotkaniu i rozmowie z którym najbardziej mi zależało. Był koniec sierpnia 2006 roku, „Lwy Terangi” szykowały się akurat do eliminacyjnego spotkania z Mozambikiem w Pucharze Narodów. Kadra Senegalu zakwaterowana była w pięknie położonym, nad Oceanem Atlantyckim, hotelu Le Meridien President w Dakarze.

Z pewnością ciężko byłoby porozmawiać z nim wtedy od tak, gdyby nie osoba Henryka Kasperczaka. Doświadczony szkoleniowiec dopiero co objął silną wtedy jak nigdy reprezentację z Afryki Zachodniej i miał ją poprowadzić do historycznego, bo pierwszego mistrzostwa kontynentu. Nie udało się niestety, a turniej w Ghanie w 2008 był jednym z najgorszych, w jakim polskiemu trenerowi przyszło uczestniczyć. To jednak inna historia.

Siedziałem tam w hotelu w Dakarze i czekałem na piłkarza. Do dziś pamiętam jak przyszedł, przywitał się i zdziwił oraz zapytał czemu nie mówię po francusku. Był miły, ale też konkretny w odpowiedziach, nie taki, jak El Hadji Diouf, wielka gwiazda afrykańskiego i senegalskiego futbolu, taki trochę showman, którego uwielbiają kibice.

Papa Bouba Diop był potężnej postury. Miał 195 cm wzrostu. Nic dziwnego, że kiedy grał w Fulham czy w Portsmuth, to kibice nazwali go tam „Szafą”. Na Wyspach spędził zresztą większość swojej profesjonalnej kariery, bo potem występował też w West Ham United oraz zaliczył krótki epizod w Birmingham City. Grał też w klubach szwajcarskich, we francuskim Lens, gdzie jego klubowym kolegą był Jacek Bąk, a także w AEK Ateny. Ze swojego pobytu w RC Lens w latach 2002-04 bardzo dobrze wspominał reprezentanta Polski. Pytał o niego, kiedy rozmawialiśmy w hotelu w sierpniu 2006 roku i bardzo dobrze wspominał.

96-krotny reprezentant Polski, jeden z najlepszych obrońców w historii naszej piłki, też ma o nim jak najlepsze zdanie. Obaj zresztą w podobnym czasie trafiali do francuskiego Lens. Bąk w 2001, a Diop rok później.

- To był bardzo fajny, uczynny i super człowiek, a przede wszystkim świetny piłkarz. Rokował na naprawdę dobrego gracza i takim był, bo grał przecież i w lidze francuskiej i w angielskiej. Choć może nie rozwinął się tak, jak mógł, bo miał predyspozycje, żeby osiągnąć jeszcze więcej. To był ogromny talent. Trzeba powiedzieć, że miał doskonałe warunki fizyczne, bo był wysoki, silny, mocny. Można powiedzieć, że był typem takiego gladiatora – opowiada Jacek Bąk.

Był reprezentant Polski dodaje. – Pamiętam, że kiedy przychodziłem do Lens, to mieszkaliśmy razem w tym samym hotelu. Zdarzało się, że razem chodziliśmy wspólnie na kolację. Jak mówię, był spokojny, pogodny. Nie taki wywyższający się, jak wielu innych. Skromy chłopak, w porządku i taki wyciszony oraz zdystansowany. To się rzucało w oczy, nie był taki jak wielu innych czarnoskórych graczy, że słuchawki na uszach i cały czas głośna muzyka. On był inny. Bardzo grzeczny – mówi Bąk.

Kibicom na świecie Papa Bouba Diop dał się poznać na azjatyckim mundialu, gdzie – z trzema golami na koncie – był najlepszym strzelcem swojego zespołu, który awansował do ćwierćfinału mistrzostw świata. Senegal z Papą Boubą Diopem w składzie był wtedy rewelacją turnieju. Już w pierwszym meczu pokazał się z kapitalnej strony, zdobywając zwycięską bramkę w meczu otwarcia MŚ 2002 z Francją (1:0). Był też bohaterem meczu z Urugwajem, który zakończył się remisem 3:3. Dwa razy wpisywał się wtedy na listę strzelców.

Na tamten turniej drużyna prowadzona przez charyzmatycznego Bruno Metsu jechała w glorii wicemistrzów kontynentu. Tam, grający jeszcze wtedy w szwajcarskim Grasshoppers piłkarz też zdobywał gole. Strzelił bramkę w trudnym półfinałowym meczu z Nigerią, który „Lwy Terangi” wygrały po dogrywce 2:1. Wtedy też Senegalczycy, urzędujący wicemistrz kontynentu, byli najbliżej spełnienia swojego marzenia czyli zdobycia mistrzostwa Afryki. W serii karnych w decydującej grze z Kamerunem na stadionie w Bamako prowadzili już 2-1, żeby nie wykorzystać trzech kolejnych jedenastek i ulec 2-3…

Papa Bouba Diop słynął z agresywnego stylu. Rządził i dzielił w środku pola, jak urodzony tak jak i on w Dakarze Patrick Vieira. Reprezentant Francji, mistrz świata, był od niego młodszy o niewiele ponad dwa lata. Mierzyli się ze sobą nie raz czy to w lidze angielskiej czy na szczeblu reprezentacji, jak było to w 2002 roku na mundialu w Korei Południowej i Japonii.

Papa Bouba Diop zmarł w Paryżu w niedzielę 29 listopada. Jak podała L’Equipe przyczyną zgonu była choroba ALS czyli stwardnienie zanikowe boczne. – Ta informacja o jego śmierci wstrząsnęła mną. Tym bardziej się przeraziłem, jak przeczytałem przez co przechodził w trakcie tej choroby. To trudne do wyobrażenia tym bardziej, że był przecież jeszcze młodą osobą, miał 42 lata. Tak po prawdzie to mógłby nawet jeszcze grać. Ja wspominam go dobrze i taki pozostanie w mojej pamięci. Niektórzy gracze z Afryki są szaleni, a on był taki poukładany na treningu i po jego zakończeniu. Wiedział czego chce – opowiada Jacek Bąk.

Nie ma już słynnego „Białego czarownika” Bruno Metsu. Nie żyje też inna wielka gwiazda związana z senegalskim futbolem Papa Bouba Diop…

ZOBACZ WIĘCEJ Z HISTORII AFRYKAŃSKIEJ PIŁKI

Polscy trenerzy w Afryce

Uczył ich grać

Najwyższe wygrane w historii

Tak grali w mundialach

Najwyższe przegrane w MŚ

Bafana Bafana – od chwały do katastrofy

Polityka i futbol w Egipcie

Kłopoty w eliminacjach mistrzostw świata

Powstanie Afrykańskiej Konfederacji Piłkarskiej

Zrezygnowali z gry na mundialu

Komplementował go sam Pele

Latający Egipcjanin

Kolonialiści futbol i… Ernest Wilimowski

Mundial bez Afryki Północnej?

Na tropach Eusebio w Mozambiku

Pierwszy na polskich boiskach

Mario Coluna

Zagrają po raz pierwszy

Kazał stracić pisarza

Jubileuszowy mecz Kasperczaka

Tak wspominają Henriego

Najlepsi trenerzy

Dramatyczny finał

Trochę Afryki pod Wawelem

Pierwszy zagrał w Afryce. Historia Roberta Gaszyńskiego

Jak Blatter wykiwał Czarny Ląd

Z kolonii do Benfiki

Jak Polska z Nigerią grała o finał

17 pchnięć nożem

Mógł wylądować z kuzynką w łóżku

Oskarża trenera o rasizm

Historyczne trafienie Edera

Olimpijskie złoto dla Super Orłów

Przełożone Puchary Narodów

Lotnicza katastrofa reprezentacji Zambii

Lwowiak, który jest legendą w Algierii

Przychodzili dotknąć czarnej skóry

Drużyna wolności zagrała w Polsce

Polacy w finałach

Dyktatorzy i futbol

Ten wpis zostal opublikowany w poniedziałek, Grudzień 7th, 2020 o 15:15 i jest napisany pod Afryka. Mozesz sledzic komentarze do tego wpisu poprzez RSS 2.0 kanal. Mozesz rowniez zamiescic komentarz, lub sledzic post ze swojej wlasnej strony.