Pożegnanie Białego czarownika
Kończy się październik, a za kilka dni Wszystkich Świętych. To już wprawdzie dwa tygodnie, ale trudno, żebym na blogu Afrykagola.pl nie poświęcił wpisu jego osobie. Chodzi o zmarłego francuskiego szkoleniowca Bruno Metsu.
To za jego kadencji reprezentacja Senegalu święciła największe triumfy. W 2002 roku prowadzone przez niego „Lwy Terangi” zdobyły wicemistrzostwo kontynentu przegrywając w finale po karnych z Kamerunem, a kilka miesięcy później byli rewelacją mundiali w Korei Południowej i Japonii. Z takimi zawodnikami w składzie, jak El Hadji Diouf, Papa Bouba Diop, Henri Camara czy Tony Sylva awansował do ćwierćfinału mundialu.
Z pewnością nie byłoby tych sukcesów, gdyby nie Metsu. Zresztą pisałem o tym w książce „Afryka gola”.
„Charyzmatyczny szkoleniowiec szybko znalazł wspólny język z zawodnikami, których traktował, jak partnerów. Pozwalał im na eskapady do nocnych klubów, nie przeszkadzało mu tajemnicze wsparcie marabu (afrykańskich czarowników). Nic więc dziwnego, że po zwycięstwach i sukcesach szybko okrzyknięto go „Białym czarodziejem”.
- Dla Metsu ważny był ważny był psychologiczny aspekt pracy szkoleniowej. Być może to był główny powód jego sukcesów w Senegalu – zastanawia się Massene Diop, dziennikarz z Dakaru.
Było jeszcze coś, co odróżniało tego szkoleniowca od innych trenerów ze Starego Kontynentu. Mianowicie to, że sporo czasu spędzał w Dakarze. Zresztą przed mistrzostwami świata w 2002 roku Metsu poślubił Senegalkę Rokhanę Daba Ndiaye, a jeszcze więcej popularności przysporzył sobie, kiedy przeszedł na islam, przyjmując imię Abdul Karim.” (Afryka gola, 2010, Wyd. Sorus, str. 340).
Ledwie 59-letni Metsu, który po okresie pracy w Senegalu przeniósł się do Zatoki Perskiej, przegrał walkę z rakiem. Pochowano go z honorami w Dakarze. W pogrzebie uczestniczyły tysiące osób, z byłymi piłkarzami El Hadji Dioufem czy Khalilou Fadigą na czele, a prezydent Senegalu Macky Sall stwierdził, że „odszedł od nas prawdziwy lew”, nawiązując do nazwy piłkarskiej reprezentacji swojego kraju.
Lipiec 13th, 2019 at 09:26
[...] Zachodniej jest po raz piąty. Największy sukces, to wicemistrzostwo kontynentu w 2002 roku, kiedy selekcjonerem był charyzmatyczny Bruno Metsu, a w składzie byli tacy zawodnicy, jak El Hadji Diouf, Henri Camara czy Papa Bouba Diop. Teraz [...]
Lipiec 19th, 2019 at 11:29
[...] celu, zdobycia swojego historycznego tytułu. „Lwom Terangi” jeszcze się ta sztuka nie udała. Było blisko w 2002 roku, ale wtedy Senegalczycy przegrali, po karnych, finał z Kamerunem. Tym, który nie wykorzystał wtedy decydującej jedenastki był nie kto inny, jak Aliou Cisse, [...]