AfrykaGola.pl

W niedzielę wieczorem na Stadionie Króla Mohammeda V rozegrano rewanżowe spotkanie w African Champions League. W pierwszym meczu w Kairze triumfowało Al-Ahly, które zwyciężyło 2:1. Obrońcy tytułu sprzed roku do ponownego triumfu potrzeba było skromnej wygranej 1:0. I przez niespełna pół godziny Marokańczycy byli górą, bo po trafieniu z rzutu wolnego w 28 minucie w wykonaniu Attiyat Allaha – jednego z trzech piłkarzy Wydad na mundialu w Katarze – jedenastka z Casablanki prowadziła. Gra toczyła się głównie w środku pola, a celnych strzałów było jak na lekarstwo. W drugiej połowie „Czerwone diabły” starały się odrobić stratę. Szwajcarski szkoleniowiec Marcel Koller posyłał na boisko kolejnych ofensywnych graczy, jak Ahmed Abdelkadera czy Mohamed Magdy Afsha. W końcu zmiany i napór drużyny z Kairu dał efekt, bo na kilkanaście minut przed końcem do bramki strzeżonej przez Youssefa El Motie trafił 24-letni środkowy obrońca Mohamed Abdelmonem. Dla reprezentanta Egiptu był to najważniejszy gol w karierze. W samej końcówce oba zespoły miały jeszcze swoje szanse, ale rezultat nie uległ już zmianie i to Al-Ahly już po raz 11 w historii cieszy się z klubowego mistrzostwa Afryki. To od lat najbardziej utytułowany klub na Czarnym Kontynencie, bo tyle triumfów na koncie nie ma żaden inny klub. Cieszy się też były selekcjoner reprezentacji Austrii Marcel Koller. Dla Szwajcara to jeden z największych sukcesów w karierze. Smutek za to w Maroku, bo Wydad nie udało się powtórzyć sukcesu z zeszłego roku, kiedy to triumfowali w afrykańskiej LM, prowadzone wtedy do triumfu przez Walida Regraugiego. Po jego odejściu do reprezentacji Maroka, z którą w grudniu awansował do półfinału mundialu, klub z Casablanki prowadziło już czterech szkoleniowców!

Za triumf w rozgrywkach Al-Ahly otrzyma 4 mln dolarów. Wydad o połowę mniej. Tymczasem w afrykańskiej Super Lidze, która ma ruszyć już w sierpniu, zwycięzca ma zainkasować prawie trzy razy tyle ile w rozgrywkach LM, bo wgrana wyceniania jest tam na 11,5 mln USD. Każdy z kubów uczestniczących w rozgrywkach afrykańskiej Super Ligi ma otrzymać po 2,5 mln dol. Jak to wszystko będzie jednak wyglądało w praktyce i jaki sutek będzie to miało na rozgrywki pucharowe i czy faktycznie podniesie poziom piłki oraz rozbudowę infrastruktury piłkarskiej, to przekonamy się w najbliższych może nie miesiącach, a latach. W Europie pomysł Super Ligi został storpedowany. W Afryce szef FIFA Gianni Infantino rozgrywa swoją grę.

LISTA ZWYCIĘZCÓW PUCHARU MISTRZÓW AFRYKI

1964 – Oryx Douala (Kamerun), 1966 – Stade Abidjan (Wybrzeże Kości Słoniowej), 1967– TP Mazembe (DR Konga), 1968 – TP Mazembe, 1969 – Ismaily SC (Egipt), 1970 – Asante Kotoko (Ghana), 1971 – Canon Yaounde (Kamerun), 1972 – Haifa Conakry (Gwinea), 1973– AS Vita Club (Zair), 1974 – CARA Brazzaville (Kongo), 1975 – Haifa Conakry, 1976 – MC Algiers (Algieria), 1977 – Haifa Conakry, 1978 – Canon Yaounde, 1979– Union Douala (Kamerun), 1980 – Canon Yaounde, 1981 – JE Tizi-Ouzou (Algieria), 1982– Al-Ahly (Egipt), 1983 – Asante Kotoko, 1984 – Zamalek (Egipt), 1985 – FAR Rabat (Maroko), 1986– Zamalek, 1987 – Al-Ahly, 1988 – ES Setif (Algieria), 1989 – Raja Casablanca (Maroko),1990 – JS Kabylie (Algieria), 1991 – Club Africain (Tunezja), 1992 – Wydad Casablanca (Maroko), 1993 – Zamalek, 1994 – Esperance Tunis (Tunezja), 1995 – Orlando Pirates (RPA), 1996 – Zamalek.

LISTA TRIUMFATORÓW AFRYKAŃSKIEJ CHAMPIONS LEAGUE

1997 – Raja Casablanca, 1998 – ASEC Abidjan (Wybrzeże Kości Słoniowej), 1999 – Raja Casablanca, 2000 – Hearts of Oak, 2001 – Al-Ahly, 2002 – Zamalek, 2003 – Enyimba Aba (Nigeria), 2004 – Enyimba Aba, 2005 – Al-Ahly, 2006 – Al-Ahly, 2007 – Etoile du Sahel (Tunezja), 2008 – Al-Ahly, 2009 – TP Mazembe , 2010 – TP Mazembe, 2011 – Esperance Tunis, 2012 – Al-Ahly, 2013 – Al-Ahly, 2014 – ES Setif (Algieria), 2015 – TP Mazembe, 2016 – Mamelodi Sundowns (RPA), 2017 – Wydad Casablanca, 2018 – Esperance Tunis, 2019 – Esperance Tunis, 2020 – Al-Ahly, 2021 – Al-Ahly, 2022 – Wydad Casablanca, 2023 – Al-Ahly.

ONI WYGRYWALI NAJCZĘŚCIEJ

11 – Al-Ahly (Egipt)

5 – Zamalek (Egipt), TP Mazembe (DR Konga)

4 – Esperance (Tunezja)

3 – Haifa Conakry (Gwinea), Raja Casablanca, Wydad Casablanca (Maroko), Canon Yaounde (Kamerun)

2 – Asante Kotoko (Ghana), Enyimba Aba (Nigeria), JS Kabylie, ES Setif (oba Algieria)

Ten wpis zostal opublikowany w poniedziałek, Czerwiec 12th, 2023 o 15:50 i jest napisany pod Afryka. Mozesz sledzic komentarze do tego wpisu poprzez RSS 2.0 kanal. Mozesz rowniez zamiescic komentarz, lub sledzic post ze swojej wlasnej strony.