AfrykaGola.pl

Takich mistrzostw świata w wykonaniu afrykańskich reprezentacji jeszcze nie było! Mundial w Katarze przejdzie do historii nie tyko za finał finałów z udziałem Argentyny i Francji oraz nieprawdopodobnego meczu pomiędzy nimi, nie tylko ze względu na rywalizację dwóch geniuszy futbolu – Lionela Messiego i Kyliana Mbappe, ale też za względu na to, że w końcu w czołowej czwórce znalazła się ekipa z Czarnego Kontynentu.

Maroko skończyło na 4 miejscu, Senegal w 1/8, a pozostałe trio, choć odpadło w grupach, to zostawiło po sobie pozytywne wrażenie. Tunezja w grupie D wygrała z późniejszym wicemistrzem świata Francją 1:0, Kamerun w grupie G wygrał z Brazylią w takim samym stosunku, a Ghana – z najmłodszym składem na katarskich mistrzostwach – awans z Urugwajem straciła znowu nie wykorzystując karnego z „Urusami” w przegranym 0:2 starciu na zakończenie zmagań w grupie F.

Pięć lat temu, po mundialu w Rosji pisałem w analizie o pięciu przyczynach klęski kwintetu afrykańskich reprezentacji, z których żadna nie awansowała z grupy. Teraz pora na przeanalizowanie niewątpliwego sukcesu.

1. Wsparcie dla związków

Można wieszać psy na FIFA i na jej prezydencie Gianni Infantino, ale co jak co futbolowa federacja wspiera miejscowe afrykańskie związki finansowo. Już pomijam powstającą Superligę, chodzi bardziej o finansowe wsparcie, o takie, żeby nie było kłótni o pieniądze, premie, bonusy czy bilety lotnicze, jak miało to choćby miejsce w przypadku reprezentacji Ghany w 2014 roku. Rząd Ghany wysłał wtedy samolot przewożący ponad 3 mln dolarów w gotówce do Brazylii w celu uiszczenia opłat należnych piłkarzom tego kraju biorącym udział w mistrzostwach świata…

2. Nie było kłótni

Nie licząc nieporozumień na linii bramkarz „Nieposkromionych Lwów” słynny Andre Onana, a selekcjoner Kamerunu Rigobert Song, to nie było jakiś skandali w kadrach afrykańskich drużyn czy bezsensownych kłótni. Efekt? Aż 24 zdobyte punkty przez pięć reprezentacji z Czarnego Kontynentu w fazie grupowej! 7 przez Maroko, 6 przez Senegal, po 4 Kamerun i Tunezja, a 3 Ghana. To więcej niż razem wzięte mistrzostwa w Brazylii w 2014 i Rosji cztery lata temu! ZOBACZ TEKST WIELKI PROGRES

3. Liderzy w formie

Nietrudno wskazać tych, którzy mieli najważniejszy wpływ na swoje zespoły w rozgrywkach. Takich graczy przede wszystkim nie brakowało w ekipie rewelacji katarskiego mundialu „Lwów Atlasu”. W obronie Achraf Hakimi, w pomocy Seyfan Amrabat, z przodu Hakim Ziyech. Senegal? Nie było kontuzjowanego Sadio Mane, ale wszystko starał się wiązać weteran Kalidou Koulibaly, a z przodu szarpiący za dwóch Ismaila Sarr. Kamerun to super rezerwowy Vincent Aboubakar. Tunezja mogła liczyć choćby na Wahiba Khazri. Ghana to jedna z rewelacji 22-letni Mohammed Kudus.

4. Miejscowi trenerzy

Niesamowita zmiana dokonała się w ostatnich kilku latach w świadomości przede wszystkim działaczy z Afryki. Nieodległe to czasu, kiedy tą czy inna reprezentację prowadził zagraniczny szkoleniowiec. Jeszcze 4 lata temu reprezentacje z Afryki prowadzili obcokrajowcy, Egipt – Hector Cuper, Maroko – Herve Renard, Nigeria – Gernot Rohr. Tylko Tunezję (Nabil Maaloul) i Senegal (Aliou Cisse) powadzili krajowi trenerzy. Teraz każda z afrykańskich reprezentacji prowadzona była przez „swojego” trenera, a Walid Regragui z Maroka jest jednym z bohaterów XXII mistrzostw świata.

Przywołajmy nazwiska trenerów afrykańskich ekip w Katarze, wspomniany Aliou Cisse Senegal, Otto Addo – Ghana, Rigobert Song – Kamerun, Jalel Kadri – Tunezja.

5. Dobry skauting, dobre rozeznanie

Kiedy w 2019 roku Algieria zdobywała po raz drugi w historii mistrzostwo kontynentu czyli Puchar Narodów, w składzie „Lisów Pustyni” nie brakowało graczy urodzonych nad Sekwaną, z trenerem Djamelem Belmadi na czele. Teraz przykład Maroka, gdzie 14 zawodników z 26 osobowej kadry pochodzi spoza Casablanki, Marrakeszu czy Rabatu, a urodziło się i wychowało w Europie, głównie we Francji, ale też w Belgii czy jak Amrabat, Ziyech czy Zakaria Aboukhlal w Holandii. Trener Walid Regragui? Urodzony na przedmieściach Paryża w Corbeil-Essonnes.

Czemu reprezentacje z Afryki Północnej nie miałby czerpać z dobroci europejskiej emigracji i polityki otwartych drzwi? Trzeba wykorzystywać jak się da dobre futbolowe wykształcenie wyniesione z Europy przez wielu graczy mających korzenie w Maroku, Tunezji, Algierii czy Senegalu.

ONI REPREZENTOWALI AFRYKĘ W MŚ

1934 Włochy – Egipt (I runda)

1970 Meksyk – Maroko (I runda)

1974 RFN – Zair (I runda)

1978 Argentyna – Tunezja (I runda)

1982 Hiszpania – Kamerun, Algieria (I runda)

1986 Meksyk – Maroko (1/8 mundialu), Algieria (I runda)

1990 Włochy – Kamerun (ćwierćfinał), Egipt (I runda)

1994 USA – Nigeria (1/8 mundialu), Kamerun, Maroko (I runda)

1998 Francja – Nigeria (1/8 mundialu), RPA, Kamerun, Maroko, Tunezja (I runda)

2002 Japonia/Korea Południowa – Senegal (ćwierćfinał), Kamerun, Nigeria, RPA, Tunezja (I runda)

2006 Niemcy – Ghana (1/8 mundialu), Angola, WKS, Togo, Tunezja (I runda)

2010 RPA – Ghana (ćwierćfinał), RPA, Nigeria, WKS, Kamerun, Algieria (I runda)

2014 Brazylia – Nigeria, Algieria (1/8 mundialu), WKS, Ghana, Kamerun (I runda)

2018 Rosja – Senegal, Egipt, Maroko, Nigeria, Tunezja (I runda)

2022 Katar – Maroko (IV miejsce), Senegal (1/8), Ghana, Kamerun, Tunezja (I runda).

PODSUMOWANIE

Kamerun – 8 razy w finałach

Nigeria, Tunezja, Maroko – 6 razy

Algieria, Ghana – 4 razy

RPA, Wybrzeże Kości Słoniowej, Egipt, Senegal – 3 razy

Zair/DR Konga, Angola, Togo – 1 raz

Łącznie 13 reprezentacji

Afrykańskie eliminacje MŚ 2022.

Ten wpis zostal opublikowany w wtorek, Grudzień 20th, 2022 o 00:05 i jest napisany pod Afryka. Mozesz sledzic komentarze do tego wpisu poprzez RSS 2.0 kanal. Mozesz rowniez zamiescic komentarz, lub sledzic post ze swojej wlasnej strony.