Wędrujący Puchar Świata
Kolejki kibiców w Republice Południowej Afryki ustawiają się po to, żeby na własne oczy zobaczyć Puchar Świata, który 11 lipca trafi w ręce najlepszej reprezentacji globu. Parę dni temu trofeum znalazło się w Kapsztadzie, a ściśle w jednym z tamtejszych gett zwanych Khayelitsha.
To miejsce, gdzie mieszkają wyłącznie czarni mieszkańcy RPA. Z Khayelitshy do centrum Kapsztadu jest około 20-25 kilometrów. Znam to miejsce, bo sam przez kilka tygodni mieszkałem niedaleko tego getta w Mitchell’s Plain. Tam z kolei mieszkają prawie wyłącznie kolorowi (czytaj mulaci).
Tak właśnie było w czasach apartheidu. W centrum mieszkają biali, a na obrzeżach czarni oraz kolorowi. Sytuowano ich na kiepsko rozwiniętych obszarach, gdzie brakowało i nadal brakuje odpowiedniej infrastruktury, czyli dróg, bieżącej wody, elektryczności, a także pracy. Nic dziwnego, że w takich miejscach nie jest bezpiecznie.
Co gorsza sytuacja od upadku apartheidu szesnaście lat temu nie zmienia się na lepsze. W RPA przed mistrzostwami świata powstają kolejne getta dla najbiedniejszych i najuboższych. Tak, żeby zniknęli z oczu i nie psuli wizerunku kraju w oczach zagranicznych fanów i tursytów, którzy w liczbie prawie 0,5 miliona przyjadą na afrykański mundial. W samym Kapsztadzie powstało tzw. “białe miasteczko” z liczbą 1600 białych kontenerów, gdzie jedna toaleta przypada na cztery rodziny…
A wracając do mundialu i Pucharu Świata. Trofeum wykonał w latach 70. ub. wieku włoski artysta Silvio Gazzaniga ze szczerego złota najwyższej próby. Zostało ono zamówione przez FIFA po tym, jak statuetkę Nike zdobyła na własność reprezentacja Brazylii po wywalczeniu swojego trzeciego mistrzostwa. Piękny puchar waży pięć kilogramów. Można go wyłącznie oglądać. Dotykać trofeum mogą wyłącznie zdobywcy mistrzostwa świata.
